Είναι η γονιμοποίηση των ωαρίων με σπερματοζωάρια, έξω από το σώμα της γυναίκας, σε ειδικά διαμορφωμένες εργαστηριακές συνθήκες και με τη βοήθεια ειδικών.

 

Τα γονιμοποιημένα ωάρια (1-2) μεταφέρονται στη μήτρα, ώστε να εξελιχθεί φυσιολογικά η εγκυμοσύνη.

Η μέθοδος της εξωσωματικής γονιμοποίησης επινοήθηκε το 1978 για να επιλύσει γυναικολογικά προβλήματα στείρωσης (π.χ. απόφραξη σαλπίγγων) και προϋποθέτει τη διάθεση φυσιολογικού σπέρματος.

 

Η ICSI είναι η εξέλιξη αυτής της μεθόδου, που επινοήθηκε το 1992 για να αντιμετωπίσει και την ανδρική αγονιμότητα που οφείλεται σε σοβαρή βλάβη του σπέρματος. Κατά την εφαρμογή της ICSI στο εργαστήριο, ‘εμφυτεύεται’ ένα σπερματοζωάριο σε κάθε ωάριο. Τα πρώτα ένα-δύο γονιμοποιημένα ωάρια τοποθετούνται στη μήτρα, ενώ τα υπόλοιπα καταψύχονται για ενδεχόμενη μελλοντική προσπάθεια. Η μέθοδος ICSI αποτελεί το έσχατο αλλά όχι ελάχιστο μέτρο αντιμετώπισης της ανδρικής υπογονιμότητας, εφόσον έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες θεραπευτικές δυνατότητες.